१.
शहरभर अंधार तर पसरून जातो;
सूर्यही घर नेमके चुकवून जातो.
मी करावा सामना त्या श्वापदाचा;
हा शिकारी बेत डोक्यातून जातो.
देखण्या असतात काही वेदनाही;
हुंदका माझा मला सांगून जातो.
मी तुला भेटायचेही टाळते पण
तू विचारासारखा येऊन जातो.
ये मनाला शांत कर माझ्या सख्या तू;
दूर पाहू कोण मग येथून जातो.
एक वारा, एक वादळ, एक नाते;
मांडलेला डावही मोडून जातो.
मी कधीचे सोडले घर यातनेचे;
एक अश्रू हाक का मारून जातो.
बंद केले मी स्वतःला आत माझ्या;
दार माझे कोण ठोठावून जातो.
२.
दिसेल का नभात चांदणे अजूनही;
जमेल का तसेच जागणे अजूनही.
चिडून मी म्हणेन, "घर उन्हात बांधते";
कधीतरी हवीत, भांडणे अजूनही.
शहारते बघून आरसा पुन्हा पुन्हा;
खुणावते दुरून पाहणे अजूनही.
कधी? कुठे? कसे? सवाल वाढले किती;
कशास तुज हवीत कारणे अजूनही.
पहायचे पुन्हा बहर नवे,कहर नवे;
जमेल का मिठीत लाजणे अजूनही.
वळून मी करेन गृहप्रवेश एकदा;
तुझ्या घरास बांध तोरणे अजूनही.
मिटून लोचनास रात्र जागवू पुन्हा;
घडेल का लपून भेटणे अजूनही.
नकोत बंधने अशी सहायचे किती;
पहा जमेल धीट वागणे अजूनही.
३.
खोट हवी थोडीशी इतके तंतोतंत नको;
शिखरावर जावून लगेच यशाचा अंत नको.
घेणार किती सत्व परीक्षा इतके भोग दिले;
दगडा इतका आज कठीण मला भगवंत नको.
जन्मासोबत असलेले चुकले ना भाग्य कधी;
जगताना दुर्भाग्य अता कुठलीही खंत नको.
जाण्यासाठी येतो बहराला हुरहुर देतो;
ग्रीष्माचा दाह बरा सोड मुजोर वसंत नको.
चुकले जर मार्ग कधी रस्ता मज सांगेल खरा;
सज्जन एक असावा लाखो फसवे संत नको.
घडल्या ज्या लाख चुका सगळ्यांची यादी कर तू;
प्रश्न जुने सोडवते कुठला विषय ज्वलंत नको.
४.
मला आज सारे नव्याने मिळावे;
तुझ्या सोबतीच्या रुपाने मिळावे.
नको बंधने अन् नको बांध घालू;
खुले वागण्याचे बहाणे मिळावे.
कुबेरापरी गर्भ श्रीमंत व्हावे;
भले दु:खही वारशाने मिळावे.
नको ती उधारी करू बंद खाते;
हवे ते हव्या त्या दराने मिळावे.
कुठे जन्म घ्यावा;कुठे अंत व्हावा;
धडे जीवनाचे क्रमाने मिळावे.
किती एकटे एकटे मी जगावे?
मला प्रेमही घोळक्याने मिळावे.
तिने नेहमी वाट शोधीत यावे;
नदीला कधी सागराने मिळावे.
करारातले वायदे तोडले तू;
दिलासे तरी कायद्याने मिळावे.
५.
गर्दीत तुला शोधत असते;
नजर शहरभर धावत असते.
भेटी, गाठी, रुसवे, फुगवे;
बेत असेही आखत असते.
स्वप्नात तरी तू भेटावा;
या आशेवर जागत असते.
होईल गडे भेट अचानक;
रोज मनाला सांगत असते.
असते जर भाषा नजरेला;
शब्द कशाला जुळवत असते.
जळल्यावर विझणे आले;
ज्योत तरीही पेटत असते.
थोडे सरले, थोडे बाकी;
दिवस असे मी मोजत असते.
वाट पहाणे जमणार कसे?
वेळ कशाला वाढत असते.
वेशीवर तू येण्याआधी;
रोज मनाला धाडत असते.
रंगत जातो क्षण एखादा;
क्षणभर जग मी विसरत असते.
नाव तुझे मी घेण्याआधी;
का एकांती लाजत असते.
सहज जिथे मग जुळते नाते;
चार प्रहर रेंगाळत असते.
येशील तसा जाशील पुन्हा;
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा