तीन गझला _योगिता पाटील




१.

चंद्र हा दारी तुझ्या का थांबलेला आजही; 
नीज त्याची हरवलेली;जागलेला आजही. 

अंगणी प्राजक्त सार्‍या श्वासही गंधाळती;
चांदण्यांना का पहारा घातलेला आजही?

जे हवे ते विसरण्याचे वर मिळालेले तुला; 
सांग मी का आठवांनी शापलेला आजही. 

पावले का थांबती ही वाट येता ती जुनी; 
ठेच जागी..घाव तो ओलावलेला आजही. 

नित्य चाले क्रम ऋतूंचे एक सरता एक ये;
ग्रीष्म आयुष्यात का रेंगाळलेला आजही. 

तोच रस्ता,तोच मीही,तीच आहे जिंदगी 
घास दु:खाचा चवीला वाढलेला आजही.

वाहिल्या कित्येक शपथा आणि वचने मोडली; 
अक्षरांचा गाव मागे कोरलेला आजही. 

सापडेना मी स्वतःला;हरवलो डोळ्यात या; 
गंध निशिगंधातला तू चोरलेला आजही. 

थरथरारे श्वास सुद्धा हाक येता गोड ती; 
भ्रमर मी अन मोगर्‍याला भाळलेला आजही. 

२.



भावनांचा रंग खोटा फासलेले चेहरे; 
यंत्र हे आयुष्य आणिक..छापलेले चेहरे. 

कोणता प्याला विषाचा ना कळे हृदया वसे;
डंख ते लपवून सारे भेटलेले चेहरे. 

सर्व ते अधिकार देवा घेतले यांनी तुझे; 
तू दिलेल्या चेहर्‍याला गाडलेले चेहरे.

जीवनी आनंद घेण्या धाडले ना तू इथे?
त्याच जगण्याच्या व्यथांनी घेरलेले चेहरे. 

रंगमंची रंगला हा खेळ पात्रांचा असा; 
अभिनयाचे घेत बुरखे झाकलेले चेहरे. 

झापडे पावित्र्यतेची ओढलेली नेहमी; 
स्पर्श डोळा वासनांचा;बाटलेले चेहरे.

३.

आठवांचा पसारा...पुन्हा एकदा;
वेदनांना धुमारा... पुन्हा एकदा.

जाहला का तुझा स्पर्श मज सांग ना;
कातळाला शहारा...पुन्हा एकदा. 

दे निखाऱ्यास फुंकर जराशी तुझी; 
गारठ्याला उबारा...पुन्हा एकदा. 

सांत्वने ती पुरे फक्त डोळ्यातली; 
काळजाला सहारा...पुन्हा एकदा. 

ध्वस्त आतून झालो कितीदा तरी; 
वादळाला निवारा...पुन्हा एकदा. 

दाटल्या खूप भरती तळाशी अता; 
आसवांना किनारा...पुन्हा एकदा. 

स्वैर गंधाळतो मोगरा तो म्हणे?
घातला मी पहारा...पुन्हा एकदा. 


     < <<----Back to INDEX <<<----अनुक्रमणिका <<<----


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा